تاثیر سطوح متفاوت سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مصرف خوراک، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجه های خون گوسفند

در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجه‏های خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به مدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ارزیابی حسی، سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز در جیره‏های آزمایشی در سطوح صفر (شاهد)، 7، 14، و 21درصد مادۀ خشک استفاده شد. باتوجه به ارزیابی‏های حسی، سیلاژ با نمرۀ 20 رتبۀ بسیار خوب را به خود اختصاص داد. نیتروژن ابقاء شده در گوسفندان تغذیه شده با 21 درصد سیلاژ کمتر از گروه شاهد بود (05/0>p). قابلیت هضم مادۀ خشک جیره‏های حاوی 14 و 21درصد سیلاژ، کمتر از جیره‏های فاقد سیلاژ یا حاوی 7درصد سیلاژ بود (05/0>p). میانگین آلانتوئین دفعی، اسیداوریک، و کل مشتقات پورینی ادرار در گوسفندان با افزایش سطح سیلاژ در جیره به‏صورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>p). افزایش نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیه شده با جیرۀ حاوی 21درصد سیلاژ بیشتر از گوسفندان تغذیه شده با جیرۀ بدون سیلاژ بود (05/0>p). با افزایش سطح سیلاژ در جیره‏، غلظت تری‏گلیسیرید خون به‏صورت خطی افزایش یافت (05/0p